ส่งต่อให้เพื่อน |
พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติสงขลา จังหวัดสงขลา อำเภอเมือง พิพิธภัณฑแห่งนี้เป็นสถานที่เรียนรู้เรื่องราว บอกเล่าความเป็นมาของผู้คนเมืองสงขลาได้ให้เข้าใจง่ายๆ |
|||||||||||||||||||||||
หากแต่ว่าอาคารบ้านเรือนเก่าๆสักวัน เมื่อทรุดโทรม และถูกทิ้งร้าง หากไม่ถูกทุบทำลาย อาจมีใครสักคนมองเห็นคุณค่า นำมาบูรณะซ่อมแซมให้กลับมาสวยงามดังเช่นในอดีต จนกลับกลายเป็นสิ่งมีค่า ไว้ให้ลูกหลานรุ่นต่อๆไปในชื่นชม ดังเช่นช่วงหนึ่งของพิพิธภัณท์แห่งชาติสงขลา ที่ครั้งหนึ่งเคยถูกทิ้งร้างไร้คนเหลียวแลมาแล้ว อาคารพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ สงขลา หลังนี้เป็นเป็นเรือนหมู่ สร้างขึ้นด้วยสถาปัตยกรรมแบบจีนผสมยุโรป สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ.2421 หรือราวๆช่วงรัชสมัยรัชกาลที่ 5 โดย พระยาสุนทรานุรักษ์ (เนตร ณ สงขลา) ผู้ช่วยราชการเมืองสงขลาในขณะนั้น บ้านหลังนี้เดิมทีเป็นบ้านพักของตระกูล ณ สงขลา ลักษณะตัวบ้านนั้นเป็นตึกสองชั้นสีขาว หลังคาแบบเก๋งจีน ตัวบ้านเป็นเรือนหมู่ 4 หลัง เชื่อมติดต่อกันด้วยระเบียงทางเดิน มีบันไดขึ้นทางด้านหน้าและตรงกลางลานด้านใน กลางบ้านเป็นนลานเปิดโล่ง ชั้นบนมีห้องยาวใช้ประตูบานเฟี้ยม มีลวดลายแกะสลักในแบบศิลปจีน และตามขื่อคานมีเครื่องหมายหยินหยางและโป้ยป้อ(ยันต์แปดทิศ) ไว้สำหรับป้องกันอันตรายต่างๆ ตามคตินิยมของจีน ต่อมาทางการได้ซื้ออาคารดังกล่าวจากพระ อนันติสมบัติ(เอม ณ สงขลา) บตุรพระยาสุนทรานุรักษ์ เพื่อใช้เป็นศาลมณฑลนครศรีธรรมราชในระหว่างปี พศ. 2439-2460 และใช้เป็นที่ทำการศาลากลางจังหวัดสงขลาด้วยจวบจนกระทั่งปี พศ.2496 ทางการจึงได้ย้ายที่ทำการศาลาการไปอยู่บนถนนราชดำเนิน จากนั้นอาคารหลังนี้ก็ถูกทิ้งร้างอยู่หลายปี จนกระทั้งกรมศิลปากรได้ประกาศขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานเมื่อวันที่ 6 มิถุนายน พศ 2516 และกรมศิลปากรก็ได้ทำการบูรณอาคารนี้จนแล้วเสร็จเมื่อ สิงหาคม พศ 2520 และใช้อาคารหลังนี้ทำเป็น พิพิธภัณทสถานแห่งชาติ สงขลา จวบจนถึงทุกวันนี้ พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ สงขลา ตั้งอยู่กลางเมืองสงขลา จัดแสดงโบราณวัตถุสำคัญที่เกี่ยวเนื่องกับประวัติศาสตร์ของเมืองสงขลาและภาคใต้ เป็นแหล่งเรียนรู้ที่บอกเล่าเรื่องราวและวิถีชีวิตความเป็นอยู่ของผู้คน ความเป็นสงขลา และภาคใต้ตอนล่างได้เป็นอย่างดี ไม่ว่าจะเป็นการพัฒนาการทางประวัติศาสตร์ ศิลปโบราณวัตถุ งานสถาปัตยกรรม หลักฐานมรดกทางศิลปวัฒธรรมพื้นบ้านต่างๆ ที่บ่งบอกถึงความเจริญรุ่งเรื่องเมื่อครั้งอดีต แหล่งเรียนรู้อย่างพิพิธภัณฑนั้นเป็นแหล่งข้อมูลทางตรรกระชั้นดีที่จะทำให้เรามีความเข้าใจเกี่ยวกับคนในพื้นที่ และความเป็นมาต่างๆ อย่างไม่รู้ตัว เมื่อวัตถุที่ถูกจัดแสดง บวกกับการประเมินผลทางความคิด เกิดเป็นความเข้าใจง่ายๆ ดังตัวอย่างที่เห็นได้ชัดจากลักษณะทางสถาปัตย์ของอาคารพิพิธภัณท์หลังนี้ว่ามีทั้งกลิ่นไอของศิลปยุโรบ และจีน เหตุที่เป็นเช่นนี้เพราะในยุคหนึ่งที่ "แร่" เป็นสินค้าที่มีอยู่มากมายในภาคใต้ ไม่แปลกเลยที่คนจากทั่วทุกสารทิศหลากหลายชาติพันธ์ต่างหันหัวเรือแล่นมาที่ภาคใต้ของไทย บ้างก็ลงหลักปักฐานสร้างบ้านเรือนกันก็มี ทั้งบ้านจีนบ้านฝรั่งมากมายในยุคนั้นจนมีส่วนให้เกิดแรงบันดาลใจในการสร้างอาคารพิพิธภัณท์ให้มีหน้าตาแบบนี้ ซึ่งนั้นคงเป็นเหตุผลแห่งความเข้าใจถึงที่มาที่ไปของทุกสรรพสิ่งในปัจจุบันแบบง่ายๆนั้นเอง การเดินทาง |